Για την κατάργηση των καλλιτεχνικών στο λύκειο
Ιωσήφ ΒιβιλάκηςΚαθηγητής Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών Το Υπουργείο Παιδείας με ανακοίνωση επιβεβαίωσε στις 18 Ιουνίου την κατάργηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο Λύκειο. Αμύνεται δε για την επιλογή του, λέγοντας ότι τα μαθήματα δεν είχαν συμμετοχή. Όμως, είναι δυνατόν ένα μάθημα που υποτίθεται ότι είναι μη δημοφιλές να κόβεται; Aν γινόταν μια έρευνα που έλεγε ότι η φυσική ή τα μαθηματικά δεν είναι αρεστά στους μαθητές θα έπρεπε αυτά τα μαθήματα να καταργηθούν; Αλλά γιατί άραγε δεν παρακολουθούν πολλοί μαθητές τα καλλιτεχνικά μαθήματα; Μήπως γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι διδάσκοντες, μουσικοί, εικαστικοί, θεατρολόγοι; Αλλά αυτό δεν λέγεται γιατί δεν συμφέρει. Πώς θα παρακολουθήσουν οι μαθητές κάτι που προσφέρεται μόνο στα χαρτιά και οι φιλόλογοι σαν δεύτερη ανάθεση δεν επιλέγουν; Στην ίδια ανακοίνωση το Υπουργείο αναφέρει μόνο τη μουσική και τα εικαστικά, ενώ είναι γνωστό ότι το θέατρο διδασκόταν ως επιλογή στο Λύκειο εδώ και 22 χρόνια (το βιβλίο Στοιχεία θεατρολογίας γράφτηκε τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν είχαν ιδρυθεί τα πανεπιστημιακά Τμήματα Θεατρικών Σπουδών) ως ένα από τα τρία μαθήματα της Αισθητικής αγωγής. Και αυτή τη στιγμή από όσο γνωρίζω υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα μόνο 30 διορισμένοι καθηγητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για μένα είναι προφανές ότι το θέατρο για την ηγεσία του υπουργείου παιδείας περιορίζεται σε διασκέδαση και κοσμικό γεγονός, μια φυγή από την καθημερινή ρουτίνα, παραβλέποντας το πλήθος των διαστάσεων που έχει και τις εφαρμογές του στη διδακτική πράξη, όλα τα οφέλη της θεατρικής παιδείας που είναι γνωστά στους ειδικούς. Αναφέρω ενδεικτικά πώς συνοψίζει ο δάσκαλός μας Βάλτερ Πούχνερ αυτά τα οφέλη: αυτοεκπλήρωση, εμπειρία και σεβασμός του άλλου, κοινωνικότητα, αυτοπεποίθηση, αυτοπαρουσίαση, επικοινωνία, κριτική σκέψη, οργάνωση του προφορικού λόγου, καλλιέργεια του συναισθηματικού κόσμου, φροντίδα για το σύνολο….
Διάβασε το »