Ειδήσεις για ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - Spoiler και νέα

Ήταν 16 του Γενάρη του 1992 όταν κορυφώθηκε σε απόλυτο βαθμό, η ιστορική περίοδος που από τους οπαδούς του τότε κραταιού ΠΑΣΟΚ – δηλαδή από τη μισή Ελλάδα, για να είμαστε και αριθμητικά κατά προσέγγιση ακριβείς – χαρακτηρίστηκε ως το «Βρώμικο 89», ενώ για τους οπαδούς της ΝΔ  που ήταν το κυβερνόν κόμμα, ήταν «η αρχή της κάθαρσης». Του Γιάννη Βασιλακόπουλου Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδίδεται αθώος, από το Ειδικό Δικαστήριο  κατά πλειοψηφία, με ψήφους 7-6, μα η ρωγμή που είχε ανοίξει η όλη υπόθεση που είχε κυρίως να κάνει με το «Σκάνδαλο Κοσκωτά» είχε διαπεράσει ολόκληρο το σώμα της Ελληνικής κοινωνίας. Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1992. Με ψήφους 7 προς 6, ο Ανδρέας Παπανδρέου κηρύχθηκε αθώος, ενώ στον Δημήτρη Τσοβόλα επεβλήθη ποινή φυλάκισης δυόμιση ετών και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και στον Γεώργιο Πέτσο φυλάκιση 10 μηνών και διετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για μια  πολεοδομική παράβαση. Ο διχασμός της κοινωνίας ήταν βαθύς και κράτησε αρκετά χρόνια.  Δεν βοήθησε ούτε η θέση που πήρε δημόσια, ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, ότι «οι πρωθυπουργοί δεν πάνε στη φυλακή, πάνε σπίτι τους». Καθόρισε θεσμικά τις εξελίξεις αλλά δεν επιτάχυνε την επούλωση της πληγής. Το πολιτικό δικαστικό θρίλερ ξεκίνησε  στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 όταν η Βουλή αποφάσισε να παραπέμψει εκ νέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, αυτή τη φορά, τον Ανδρέα Παπανδρέου μαζί τους υπουργούς της κυβέρνησής του Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Γεώργιο Πέτσο, Παναγιώτη Ρουμελιώτη και Δημήτρη Τσοβόλα, μία μέρα μετά τη δολοφονία από τη 17Ν του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Παύλου Μπακογιάννη. Μέρος του τύπου επιχείρησε να συνδέσει την τρομοκρατική οργάνωση με το ΠΑΣΟΚ, προκαλώντας τις οξύτατες αντιδράσεις των στελεχών του…

Δύο βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών αποτελούν κόλαφο για τη κυβέρνηση, η οποία με νομοθετικές ρυθμίσεις εξπρές είχε προσφέρει δικαστική και ποινική ασυλία στους τραπεζίτες για απιστία και στις Τράπεζες για τους παλιούς τους λογαριασμούς. Συγκεκριμένα, με το πρώτο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών χαρακτηρίζεται ως αντισυνταγματική η νομοθετική ρύθμιση που ψήφισε η κυβέρνηση, με την οποία έπαυε η δίωξη για τραπεζικά στελέχη που κατηγορούνταν για απιστία στην υπηρεσία. Ως γνωστόν η κυβέρνηση είχε θεσπίσει ένα καθεστώς εξαίρεσης των τραπεζικών στελεχών από ότι ισχύει για όλα τα στελέχη ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων, που κατηγορούνται για απιστία, για την οποίαν δεν θα μπορούσαν να διωχθούν σε καμία περίπτωση εκτός και αν υπέβαλλαν έγκληση οι ίδιες οι τράπεζες, πράγμα, βεβαίως, που δεν ήταν δυνατόν να συμβεί σχεδόν ποτέ, λόγω της γνωστής τακτικής της αλληλοσυγκάλυψης. Με το δεύτερο βούλευμα, καταργείται, επίσης, ως αντισυνταγματική κυβερνητική νομοθετική διάταξη που έδινε την ευχέρεια στις διοικήσεις των τραπεζών να κλείνουν χωρίς ποινικές συνέπειες παλαιούς λογαριασμούς με θαλασσοδάνεια, υπεξαιρέσεις κ.λπ. Με τα δύο αυτά βουλεύματα το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών θεώρησε ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα και ειδικότερα η αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων των πολιτών. Πολιτικοί κύκλοι τόνιζαν ότι ότι οι δύο αυτές αποφάσεις του Συμβουλίου είναι από τις ελάχιστες που η δικαιοσύνη ήρθη στο ύψος των απαιτήσεων, ενώ οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι η αντισυνταγματικότητα των κυβερνητικών νομοθετικών ρυθμίσεων ήταν τόσο κραυγαλέα και τόσο ζημιογόνα για την ακεραιότητα του τραπεζικού συστήματος και του δημοσίου συμφέροντος, ώστε ακόμα και οι δικαστές που δεν φημίζονται, ιδιαίτερα, για την αξιοπιστία τους, δύσκολα θα μπορούσαν να κάνουν τα στραβά μάτια. Κ.Μ Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ – ειδήσεις από την Ελλάδα